Een bloedstollende zaterdag morgen in Dokkum

Nadat ONT in de poule van JO9-1 voor de tweede keer gelijk had gespeeld, hadden de peenermantsjes het zelf in handen tegen Bequik uit Dokkum. Maar er moest dan wel gewonnen worden van deze talenten uit Dokkum……………….

De dag begon druilerig toen om 6:30 uur de wekker ging. Het was de dag van de waarheid. Alleen winst telde. Toch proberen zo weinig mogelijk druk erop te leggen. Broodje eten en even uitzending gemist kijken. Groningen won van Roda JC. Wel als Groningen kan winnen dan moeten wij dat ook kunnen werd er gemompeld……. Kleren aan. En in de auto naar de sporthal. Voordat we daar aankwamen werden we onthaald door 8 auto’s. Keek nog eens op de klok. Zijn we te laat? Hebben ze al gespeeld. Zijn ze nu al een ereronde door het dorp aan het rijden.

Hoewel we het hele seizoen meestal als eerste bij het voetbalveld zijn, bleken we deze morgen de laatste en eigenlijk te laat te zijn. In alle auto’s zaten ouders en hun trotse talenten met strakke koppen. Je bent te laat. Bijna bij het chagrijnige af. Te laat……. maar we moeten toch naar Dokkum? Ja, maar Tony rijdt voor op en dus gaan we wat eerder van huis. Tony, onze asfalt slurper, stuurde ons langs menig dorp naar Dokkum. Genietend van het asfalt onder zijn stoel liet hij ons met het nieuwe traject van de centrale as kennismaken. Mooi he. Na 50 minuten rijden kwamen we aan bij het sportpark van Bequik in Dokkum. We waren niet de enigste, die deze morgen vroeg uit de veren waren. Het was nog donker, het miezerde en de lichtinstallatie stond aan. Trieste omstandigheden bij wat een mooie dag moet worden. De Peener invasie was niet onopgemerkt gebleven en in de kantine pruttelde het koffiezetapparaat op volle toeren.

Eenmaal omgekleed begaven onze toppers zich richting het kunstgrasveld. Vandaag moest het gebeuren. Ontspannen liepen onze toppers het kunstgrasveld op. De tegenstander was al druk begonnen met de warming up. Het leek wel een complete circuittraining. Wij doen gewoon net als anders was het motto van de technische staf Karel en Rudolf. De aanvoerder traint de keeper in. De rest speelt in twee groepjes de bal even rond. Even kennis maken met de omstandigheden en het kunstgrasveld. Langzaam druppelde het veld vol met het Peener volk, zoals opa’s en oma’s en broertjes en zusjes. De tribune die normaal in Opende wordt bevolkt werd vermeden in Dokkum. Nee, iedereen melde zich langs de lijn. Het was bij het intimiderende af……… Wie zou onze toppers kunnen stoppen zag je die ouders denken. Wij staan op het punt kampioen te worden en zij staan bijna onderaan…………………. Het is een kwestie van een formaliteit.

De scheids, rustige knaap die dit prima leidde, floot voor het begin van de wedstrijd. Onze toppers waren wel wakker maar niet scherp. Toch iet wat met de spanning in de benen waren ze vaak te laat, niet fel genoeg in de duels. Maar er stond bij de tegenstander een knaap die vele duels won. Hij was de rots in de branding bij Dokkum. We waren wel in de aanval maar onze topscorer Senna kon hem maar niet voorbij komen. Ook het spelen op kunstgras moest even wennen. De passing was vaak te hard en dan weer te zacht. De bal rolt toch sneller dan we gewend zijn. Niet dat de tegenstander ons wegspeelde maar toen de scheids voor het einde van eerste helft floot, stond er een 2-0 voorsprong op het scorebord voor Dokkum. Lopend naar het kleedhok viel op dat de toppers ut de peen wel teleurgesteld waren, maar er was geen paniek. Hoe anders was dit in de kantine bij de ouders en bij het technische duo in het kleedhok. Ouders zagen een mooi feestje voor hun en hun toppers in rook opgaan. Bij sommige letterlijk. Hoe kan dit? Zoekend naar redenen zagen ze onze talenten alweer uit het kleedhok komen. Ontspannend pratend over wat ze van de Sint hadden gekregen en of ze samen dit weekend zouden gaan spelen werd de arena weer betreden. Wat het technische duo had gezegd is niemand bekend. Er gaan verhalen dat ze alleen maar hebben gezwegen met tranen in hun ogen. De jongens echter begonnen de tweede helft beter maar waren nog niet top. Toch naar zo’n 6 minuten spelen werd de druk opgevoerd op de doelman van Bequik. Deze redde nog een aantal keren, zoals hij dat in de eerste helft ook al had gedaan. Maar door Senna werd de ban gebroken en hij schoot via de keeper tegen de binnenkant van de paal de o zo belangrijke 2-1 binnen. De jongens roken bloed. Bij de ouders was het bloed, zweet en tranen. Doordat de druk op het hele veld werd opgevoerd, duels werden gewonnen, kwamen de talenten van Dokkum niet meer in de buurt van onze keeper Jesse. Zijn fantastische uittrappen zorgen voor veel druk op de verdediging van Dokkum. Niet opbouwen maar de kortste weg naar het doel vinden. Dat was het motto. Na wat mislukte doelkansen schoot Janiek een paar minuten later de gelijkmaker binnen met de punt van zijn voet. Een hele belangrijke punter. 2-2 en onze toppers gingen voor de volle buit. Er waren nog enkele minuten te spelen en ons technisch duo samen met de ouders waren niet meer te houden. Aanmoedigend en soms bijna meevoetballend werden de jongens naar voren geschreeuwd. De leider van de tegenpartij liet een en ander niet passeren en corrigeerde Karel dat hij niet in het veld mocht staan. Het spel is voor de kinderen werd er door hem verkondigd. Op zich helemaal terecht maar wat doe je als je kampioen kan worden………… Dan ga je ervoor. Zo ook onze toppers en enkele minuten voor het eindsignaal werd er weer mooi overgespeeld, nadat Jesse weer een fantastische peer naar voren had geschoten. De bal belandde voor de voeten van Leon die ietwat te veel aan de buitenkant uitkwam. Echter hij kapte de bal nog eens naar binnen en verschalkte de keeper in de korte hoek. En toen was het wonder van Dokkum voltooid. Heel Dokkum werd wakker door de juichende Peener menigte. De emoties gierden door de kelen van de meelevende Peners. De taltenten van Bequik kwamen in de tweede helft niet meer in de buurt van Jesse. En dus werd de wedstrijd zakelijk uitgespeeld en werd er niets meer weggegeven. Toen kon het feest beginnen. Spelers kregen een echte prachtige voetbalschaal. Champagne werd ontkurkt en de medaille werd omgehangen. Kampioen worden is leuk maar na zo’n thriller………..

De ontlading was dan ook groot en zo werd Opende binnen gereden luid claxonnerend. In Dokkum was men allang wakker en nu inmiddels in Opende ook. Aankomend bij de sportkantine kon er even rust worden gepakt. Maar niet voor lang. Pieter Pama kwam er aan en al zingend op de kar werd het feestje verder gevierd. Daarna patat. Thuis aankomend werd de rust gezocht op de bank. Bijkomend van een bijzondere ochtend in Dokkum. In het verslag werden de doelpuntenmakers al genoemd, maar hier nog een korte impressie van het team:

Jesse: Keeper, die kan uittrappen zover dat de spitsen direct in scoringspositie komen.

Mike: Leider op het veld en verdediger met voetballende kwaliteiten.

Tamme: Onverwoestbare verdediger die een echte slot op de deur is.

Sem: Is de controleur voor de verdediging die vooral opvalt door zijn goede ingrepen en zijn doorzettingsvermogen.

Senna: Is een echte spits die uit het niets de mooiste goals maakt.

Janniek: Motortje op het middenveld met scorend vermogen.

Lian: spits die voor de goal altijd op de goede plaats staat.

Leon: Flankspeler die vaak de rechterzone invult met zijn looprusches.

Deze toppers zitten ook nog in de beker en gaan binnenkort het zaalseizoen in. Ga zo door! Forza Peener mantsjes!

Geplaatst op

Terug naar nieuwsoverzicht