45+ op trainingskamp

Na een niet al te best seizoen met hier en daar een up maar meerdere downs besloot leider Peter Bijstra dat 'it oars mat'. Er werd besloten dat er een trainingskamp moest komen. Aangezien het oude vel niet meer zo goed tegen het grillige Nederlandse klimaat bestand is werd er besloten om af te reizen naar Portugal. Volgens onze local Sip is het daar heerlijk vertoeven.

Op 17 september was het dan eindelijk zover, 7 man 45+ers hadden de koffer ingepakt 'it giet oan'.
Voor de thuis blijvers had leider Peter een uitgebreid trainingsschema achtergelaten want het is natuurlijk wel de bedoeling dat ook zij hun conditie op peil houden. Na een kleine oponthoud (want waar wonen Jan en Wiebe precies???) vertrokken de vrolijke strijders richting airport Eindhoven. De schnitzel van van der Valk werd onder weg ook nog even genuttigd. "No matte wy noch in parkeerplak sjen te fienen". Henk Tjoelker had dit gelukkig tot in de puntjes uitgezocht. Er was op dit parkeerterrein nog erg veel ruimte maar bleek wel pal naast het AZC te liggen. "De auto stiet saterje toch net op blokjes wol." "Die mon dêr op dot bankje hat fêst us auto ol op marktpleats stean." Maar dat risico moesten we dan maar nemen. "Wy matte my bus 401 dot kin sa mei het parkeerkaartje fan de auto,"  volgens Tjoelker. Maar volgens de buschauffeur moest dat parkeerkaartje eerst betaald worden.
'Mei it swit op e kop' rent Tjoelker terug. En we konden de volgende 401 bus pakken. "Sa jirre binne de kaartjes," zei Tjoelker vol overtuiging. Helaas waren alle inspanningen van Tjoelker voor niets geweest. Met dit kaartje is het niet mogelijk om naar het vliegveld te reizen was het antwoord van de strenge buschauffeuse. Maar Henk zijn smeekbedes en de paniekerige oogjes van de rest van de groep deed de buschauffeuse doen besluiten om de groep zwart mee te nemen.

Bij aankomst op het vliegveld bleek dat we 1,5 uur vertraging hadden dus 'tiid foar in bierke'. Bij de douane moest er gewacht worden op Jan Visser maar na het inleveren van zijn zonnebrand mocht ook hij mee het vliegtuig in. In Portugal aangekomen melden Anton fleske en Peter Bijstra zich met hun creditcards bij de dame van de autoverhuur. Volgens deze dame was de kaart van Anton GEEN creditcard, volgens Anton WEL. "Dizze diskusje hat efkes dworre mar Anton hat fêrlen en dot hat mear jild kosse". Maar er werden 2 mooie bolides gehuurd. "Ik rie ek wol", ze Henk eco cruise Kramer. Het volgende probleem deed zich alweer voor want er waren allerlei bosbranden op de te nemen route.
"Wot dogge wy?" "Ach, wy proberje it gewoon." Bij de eerste de beste tol poortjes was het best wel krap maar we namen het tolpoortje die we natuurlijk weer niet moesten hebben.
Driftig werden de auto's in de achteruit gezet en hierbij kwam de nachtblindheid van Henk eco cruise Kramer al gauw aan het licht. Er werd regelrecht op een paaltje aan gecruised.
"Der giet ûs €1600 borg," werd er met een zucht uit de andere auto gekeuveld. Er was geen tijd om te beoordelen of er wel of geen schade was want we moesten door. In alle haast werd weer een verkeerd tolpoortje genomen, nu de verkeerde kant op. Na wat omwegen zaten we dan eindelijk op de goede weg. Met verschillende snelheden van Henk eco cruise werd er door het rampgebied gereden. Onderweg werden diverse brandweerauto''s waargenomen maar de plaats van bestemming werd gehaald. Hier stond onze local Sip iedereen met open armen op te wachten. Het laatste stukje de berg op werd er door Sip wel even voorop gereden. Dat was maar goed ook anders was er waarschijnlijk een opsporings bericht nodig geweest om de groep weer terug te vinden. Maar....Wy binne d'r!

"Bliksems Sip, dot wie wol in beste makelaar die dy dit ferkocht hat, d'r rint net iens in dyk hinne." Gelukkig stonden de versnaperingen al lekker koud en kon er nog lang nagepraat worden over de reis. Plots werd er door Wiebe een nachtzwaluw waargenomen, een bijzonder fenomeen. De volgende ochtend ging bijna de hele groep fris en fruitig de omgeving verkennen. Alleen Wiebe had wat 'vinno' opstart problemen. De uitzichten waren prachtig en volgens Anton vindt zijn Anja dit machtig! Al snel werd duidelijk dat de vorige dag afgelegde weg niet zonder risico was. "Bliksem wot een djipte." Vervolgens werd er door Sip iets mysterieus ontdekt. Op een wel zeer afgelegen plek op het terrein ligt rommel afgedekt met afgezaagde takken. "Das wel heul vremt,"zegt Sip. Na een foto te hebben gemaakt ging de tocht verder waarbij de groep zag dat er nog wel het een en ander gebeuren moest. "Wannear silst dot dwaan Sip?" "Uhm, moet ik nog eem bekieken." Hierop werd de ochtend training ingekort zodat iedereen zijn beste beentje voor kon zetten om de diverse projecten aan te pakken. Ook werd duidelijk dat de uitgekozen plek moeilijk voor pottenkijkers te vinden is. Na het harde werken nog even bij komen in het zwembad want dat was wel verdiend. Henk Brink en Anton (die de hele middag in een gleuf had gezeten) moesten deze dag het eten verzorgen en dachten aan een heerlijke bbq.
"Kin dot Sip?"  "Noh ja, eem kieken half Portugal stjit al in brand dus wot kin er mis goan." Hierop ging de complete groep de berg af om de boodschappen bij de Lidl in te slaan. Na een kleine onderlinge discussie in de Lidl waren de inkopen binnen. "Hopelijk hebben jimme jim wel netjes gedroagen want ik doe mien boodschappen hier ok altied," was de opmerking van Sip na het horen van de discussie ????. Op de terugweg nog net even aansteken bij Gabriëla, Sip zijn stamkroeg, om vervolgens de weg naar boven te vervolgen. "We goan op dat terras barbecuen dus alles moet doar hinne." Gelukkig waren dat maar 46 treden????. De bbq was in handen Henk en Anton. "Gjin do mar sitten Henk," nadat er stukjes vlees waren gesneuveld. Maar er was voldoende voor de hongerige maagjes. Na een paar biertjes kwamen de sterke verhalen al op gang en de vreemde vindplek van die ochtend hield de gemoederen bezig. "Miskien leit d'r wol een liek onder". Er werd afgesproken dat de crime afdeling de volgende ochtend op onderzoek uit zou gaan. Het was nog lang (te) gezellig!

De volgende ochtend werden we verrast door de kookkunsten van Jan en Wiebe. Pannenkoeken bakken ging Wiebe erg goed af zo bleek. Na het ontbijt ging een csi delegatie op onderzoek uit. Al snel werd duidelijk dat er niets spannendst te vinden was, alleen een oude kast. Helaas geen sterk verhaal. Later die ochtend werd de wekelijkse markt bezocht.
"Bliksems, net thûs fertelle jer wont ik ha thuus fertelt dot ik een hekel ha oan markten," zei Tjoelker. Aansluitend hebben we genoten van een wekelijkse traditie daar, heerlijk gebraden kip. Onderweg terug de berg op natuurlijk nog even weer aansteken bij Gabriëla die erg van ons heeft genoten en daarom graag onze handtekeningen aan de muur wilde.
"Wy matte wer nei boven ûs wurk ôfmeitsje," zei Wiebe. Dus..... en door.
Het diner werd verzorgd door Henk en Henk met een romantische touch. Later op de avond werd de nachtzwaluw weer waar genomen en om dat te bewijzen werden hier geluidsopnames van gemaakt. Erg bijzonder! Ook het ontbijt was weer tip top geregeld en vervolgens heeft een groep nog een fantastische wandeling gemaakt met prachtige uitzichten. En wederom zou zijn Anja dit machtig vinden volgens Anton. Te lang kon deze wandeling ook weer niet duren omdat er op de slotdag nog een trip naar Porto gepland stond.

Om half 1 vertrok de groep naar de stad. "Wy matte underweis wol efkes de auto's woskje tink?" "Dot lieket my wol, de auto's sjogge der net ût."
"Folgens my mei jo ek net mei de auto's off the road riede volgens huurcontract." Wat niet weet wat niet deert De auto's werden vervolgens mooi schoon en zo goed als nieuw zonder zichtbare schade weer afgeleverd. Na het inchecken in het hotel snel naar de metro om het centrum van Porto te bezoeken.
"Hoe wûrket dit Sip?"  "We moeten eerst eem koartjes kopen."
"Wat steit door op dat scherm Sip?" "Ja jong, ik wiet ok niet alles!"
Gelukkig was de security erg behulpzaam en werden de kaartjes uit de automaat gehaald. Na een 25 minuten stonden de wereldreizigers in het centrum. Het mooiste gebied was volgens de local bij de rivier De Douro. Dus werd de afdalende tocht hier naartoe ingezet.
"It lieket jirre wol China, Giethoorn is d'r neat by." Er werd heerlijk gegeten en gedronken om vervolgens nog ff het nachtleven in te duiken. Na vele terrasjes moesten de boys maar weer eens naar de metro. "Witte jimme wol dot dot nog een hiel ein omheeg is!" "Wiebe had een briljant idee....'Wachtsje mar efkes', vervolgens werden we met een Tuk Tuk naar boven gebracht." 
"How many passen er in de Tuk Tuk?" Het antwoord van de vrolijke vrouw was six.
"But were are met eight. Can you do eight?" "If it fits in than yes."
Zo gebeurde het dat er een stel uit de kluiten gewassen 50+ers als sardientjes in een Tuk Tuk opgesloten zaten. Het werd pas echt feest toen de vrolijke bestuurster vertelde dat ze uit Brazilië komt. Vervolgens stuiterde de Tuk Tuk onder veel bekijks en het luidde gezang van Brazil lalalalalalala lalalalalalala Brazil, Brazil lalalalalalala lalalalalalala Brazil, door de straten van Porto. De Braziliaanse bestuurster vond het prachtig en legde zowat de hele rit vast met haar mobiel. De reis naar boven was in ieder geval zonder heel veel inspanning genomen.
"Ik ha een droege strot fon ol dat sjongen, wy matte mar efkes nog een terraske pakke." "Moar ik heb ok een Hotel koamer feur jim boekt," zei Sip.
Nog eentje dan..........

Uiteindelijk bij aankomst in het hotel was er nog 2 uur en 8 minuten slapen mogelijk om vervolgens weer fris en fruitig in te moeten checken bij het vliegveld. De terug vlucht verliep wel heel stilletjes zelf Anton hebben we niet meer gehoord. Ook dit zou Anja vast machtig gevonden hebben. Terug op vliegveld Eindhoven moest er nog even met de bus terug naar de parkeerplaats gereden worden. Het zelfde probleem diende zich natuurlijk weer aan, ongeldige buskaartjes!
"No, ik betelje sa wol," werd er gelijk geroepen om van de hele discussie met de buschauffeur af te zijn. Op 1 zwartrijder Brink na, blijft lastig die digitale wereld, heeft iedereen de bus ticket zo voldaan. Nog 1 spannend moment hield de groep nog bezig: wat treffen we aan op het parkeerterrein!
Gelukkig stonden de bolides nog mooi op de wielen.
Nog een afsluiter bij de kantine en het trainingskamp zit er voor dit jaar op. Er kan gesproken worden van een wel heel geslaagde trainingskamp met een hoog teambuildings gehalte.
Voor de locatie en onze local Sip in Portugal kunnen we ook alleen maar een dikke 10 geven.

Geplaatst op

Terug naar nieuwsoverzicht